Week 2: Delletje in de koekenpan
Inmiddels zijn we iets meer dan een week verder en zijn we al wat meer gewend aan het dagelijkse leven in Suriname. Gek genoeg voelt het alsof we hier al weken rondlopen.
GOOGLE MAPS
Zo langzamerhand begin ik te wennen aan het verkeer in Paramaribo, maar ik moet zeggen dat ik niet zo heel graag de fiets pak hier. In Curaçao had ik een huurauto tot mijn beschikking, die mij de vrijheid gaf om te gaan en te staan war ik wilde. Wilde ik naar de supermarkt? Auto. Middagje op het strand? Auto. Museum bezoeken in hartje Willemstad? Auto. Spontane trip naar de boekenwinkel? Auto. Ik voel mij als fietser hier heel erg kwetsbaar, en dat belemmert mij wel in het ontdekken van Paramaribo.
Overigens kent Google Maps geen aparte routes voor fietsers. Een goede inschatting van de reistijd is [de reistijd in de auto] keer drie. En misschien ligt het aan het trage tempo dat je hier aanhoudt, of omdat Paramaribo toch heel groot is (ondanks dat we aan de rand van het centrum zitten), maar een tripje naar de supermarkt Choi's is bijvoorbeeld al een ruime twintig minuten fietsen. Dat is voor mij iets minder dan de afstand die ik fiets naar het Coenecoop College in Waddinxveen.
BLANKE NEDERLANDSE
Wat mij ook heel erg belemmert in mijn vrijheid is het gevoel van veiligheid in Paramaribo. In Amsterdam heb ik mij veiliger gevoeld. Ik durf hier echt niet in mijn eentje over straat te gaan, omdat je als blanke Nederlandse al snel door veel mensen wordt aangestaard of wordt nagefloten. Ik ging deze week bijvoorbeeld even naar de Wow Superstore, dat vijf minuten fietsen is, maar ik werd al minstens vijf keer nageroepen of nagefloten. Het enige dat ik alleen durf is naar mijn stageschool lopen (dat is een kleine vijf minuten lopen). In alle andere gevallen heb ik graag mijn persoonlijke bodyguards, Sylas en Sietse, om mij heen.
KLEINE WASJES, GROTE WASJES...
Het wassen van je kleding is hier een avontuur op zich in het appartementencomplex. Je kan het beste wassen in meerdere etappes, anders kan de wasmachine het niet aan. De instructies zijn allemaal in het Spaans en het is echt een hele kleine wasmachine. Je kan de temperatuur van het water niet zelf instellen - je moet er zelf warm water in gooien - en je kan alleen bepalen hoe lang de wasmachine er over moet doen (links). Als de wasmachine klaar is laat je het water weglopen (midden) en vervolgens verplaats je je was naar de centrifugeerbak (rechts). Dan moet je er wel voor zorgen dat er a) niet te veel was in de centrifugeerbak zit; b) er geen was meer achterblijft in de wasmachine zelf en c) het gewicht gelijkmatig wordt verdeeld in de bak, want anders klinkt het alsof er een baksteen in de centrifugeerbak zit en kan die niet op snelheid komen. Dat is vooral een uitdaging als je handdoeken aan het wassen bent...
Enig voordeel van wassen in Suriname is wel dat je was in een oogwenk droog is als je het buiten hangt (een sporadische regenbui daar gelaten).
WORTEL RASPEN MET EEN KAASSCHAAF
Koken in het appartementencomplex is daarentegen niet heel ingewikkeld. Men kookt hier op gas, dus je hoeft niet uren op je maaltijd te wachten (zoals wel het geval was in Curaçao). We hebben tevens een koelkast met vriezer tot onze beschikking, een magnetron en een oven. Het gasfornuis en de oven moeten we aansteken.
Het enige nadeel van dit soort appartementencomplexen is het keukengerei: wat tref je aan en in welke staat verkeert het? Wij hebben bijvoorbeeld slechts drie 'normale' messen en onze koekenpan was krom, waardoor we onze eerste gebakken eitjes konden doneren aan de prullenbak. Daarnaast stond ik een wortel te raspen met een kaasschaaf door het ontbreken van een dunschiller en toen ik een blik mais wilde openen kwamen we tot de conclusie dat er geen blikopener aanwezig was. Scherpe keukenmessen en schilmesjes kan je hier ook wel vergeten: ik heb ruim tien minuten met een ui staan hannesen omdat het mesje zo onscherp was.
Mijn tip is dan ook om thuis alvast een lijstje te maken van keukengerei dat je gebruikt, zodat je in het appartementencomplex niet voor verrassingen komt te staan en je niet eindeloos naar de winkel moet om keukengerei aan te schaffen. Kijk bijvoorbeeld vooral naar de aanwezigheid van:
FRIKANDELBROODJE: HET VERVOLG
Ik schreef al eerder dat het bestellen en laten bezorgen van eten geen aanrader is. Sietse heeft zijn frikandelbroodje gekregen, maar hij is zo ontevreden geweest over de smaak dat we de volgende dag een pak frikandellen hebben gescoord bij de Choi's. "Een ezel stoot zich in het algemeen niet twee keer aan dezelfde steen" en we hebben besloten om voortaan maar de taxi te nemen naar een eetgelegenheid.
Uit eten gaan kost hier niet veel geld, maar ik raad wel aan om van tevoren goed uit te zoeken wat je wil eten en waar je gaat eten, zodat je de recensies kan lezen en een goede keuze kan maken. In Suriname worden er veel wereldkeukens vertegenwoordigd, waar vooral de Chineese restaurants er uit springen. Kies dan ook voor de kleinste portie als je kan kiezen uit S, M of L, want het personeel gaf aan dat we met z'n drieën konden eten van een M...
Overigens zijn ook de welbekende fastfoodketens aanwezig, zoals de Subway, McDonalds en KFC, maar daar kom je niet voor naar Suriname, toch?
GOOGLE MAPS
 |
| Onze partners in crime |
Overigens kent Google Maps geen aparte routes voor fietsers. Een goede inschatting van de reistijd is [de reistijd in de auto] keer drie. En misschien ligt het aan het trage tempo dat je hier aanhoudt, of omdat Paramaribo toch heel groot is (ondanks dat we aan de rand van het centrum zitten), maar een tripje naar de supermarkt Choi's is bijvoorbeeld al een ruime twintig minuten fietsen. Dat is voor mij iets minder dan de afstand die ik fiets naar het Coenecoop College in Waddinxveen.
BLANKE NEDERLANDSE
Wat mij ook heel erg belemmert in mijn vrijheid is het gevoel van veiligheid in Paramaribo. In Amsterdam heb ik mij veiliger gevoeld. Ik durf hier echt niet in mijn eentje over straat te gaan, omdat je als blanke Nederlandse al snel door veel mensen wordt aangestaard of wordt nagefloten. Ik ging deze week bijvoorbeeld even naar de Wow Superstore, dat vijf minuten fietsen is, maar ik werd al minstens vijf keer nageroepen of nagefloten. Het enige dat ik alleen durf is naar mijn stageschool lopen (dat is een kleine vijf minuten lopen). In alle andere gevallen heb ik graag mijn persoonlijke bodyguards, Sylas en Sietse, om mij heen.
KLEINE WASJES, GROTE WASJES...
Het wassen van je kleding is hier een avontuur op zich in het appartementencomplex. Je kan het beste wassen in meerdere etappes, anders kan de wasmachine het niet aan. De instructies zijn allemaal in het Spaans en het is echt een hele kleine wasmachine. Je kan de temperatuur van het water niet zelf instellen - je moet er zelf warm water in gooien - en je kan alleen bepalen hoe lang de wasmachine er over moet doen (links). Als de wasmachine klaar is laat je het water weglopen (midden) en vervolgens verplaats je je was naar de centrifugeerbak (rechts). Dan moet je er wel voor zorgen dat er a) niet te veel was in de centrifugeerbak zit; b) er geen was meer achterblijft in de wasmachine zelf en c) het gewicht gelijkmatig wordt verdeeld in de bak, want anders klinkt het alsof er een baksteen in de centrifugeerbak zit en kan die niet op snelheid komen. Dat is vooral een uitdaging als je handdoeken aan het wassen bent...
Enig voordeel van wassen in Suriname is wel dat je was in een oogwenk droog is als je het buiten hangt (een sporadische regenbui daar gelaten).
 |
| Onze Spaanse wasmachine |
 |
| Het duurde wel even voordat we alle knoppen ontcijferd hadden... |
WORTEL RASPEN MET EEN KAASSCHAAF
Koken in het appartementencomplex is daarentegen niet heel ingewikkeld. Men kookt hier op gas, dus je hoeft niet uren op je maaltijd te wachten (zoals wel het geval was in Curaçao). We hebben tevens een koelkast met vriezer tot onze beschikking, een magnetron en een oven. Het gasfornuis en de oven moeten we aansteken.
Het enige nadeel van dit soort appartementencomplexen is het keukengerei: wat tref je aan en in welke staat verkeert het? Wij hebben bijvoorbeeld slechts drie 'normale' messen en onze koekenpan was krom, waardoor we onze eerste gebakken eitjes konden doneren aan de prullenbak. Daarnaast stond ik een wortel te raspen met een kaasschaaf door het ontbreken van een dunschiller en toen ik een blik mais wilde openen kwamen we tot de conclusie dat er geen blikopener aanwezig was. Scherpe keukenmessen en schilmesjes kan je hier ook wel vergeten: ik heb ruim tien minuten met een ui staan hannesen omdat het mesje zo onscherp was.
Mijn tip is dan ook om thuis alvast een lijstje te maken van keukengerei dat je gebruikt, zodat je in het appartementencomplex niet voor verrassingen komt te staan en je niet eindeloos naar de winkel moet om keukengerei aan te schaffen. Kijk bijvoorbeeld vooral naar de aanwezigheid van:
- Blikopener
- Dunschiller
- Flessenopener
- Weegschaal
- Maatbeker
- Kom
- Voorraaddozen
- Scherp aardappelmesje
- Scherp keukenmes
- Diepvrieszakken/boterhamzakjes
 |
| Nieuwe, scherpe messen (en een dunschiller) |
FRIKANDELBROODJE: HET VERVOLG
Ik schreef al eerder dat het bestellen en laten bezorgen van eten geen aanrader is. Sietse heeft zijn frikandelbroodje gekregen, maar hij is zo ontevreden geweest over de smaak dat we de volgende dag een pak frikandellen hebben gescoord bij de Choi's. "Een ezel stoot zich in het algemeen niet twee keer aan dezelfde steen" en we hebben besloten om voortaan maar de taxi te nemen naar een eetgelegenheid.
 |
| Ein-de-lijk! Het felbegeerde frikandellenbroodje is bezorgd...! |
 |
| "Alsof ik rubber aan het eten ben," aldus Sietse. Na een tripje naar de supermarkt snel wat "delletjes" in de koekenpan gooien |
Uit eten gaan kost hier niet veel geld, maar ik raad wel aan om van tevoren goed uit te zoeken wat je wil eten en waar je gaat eten, zodat je de recensies kan lezen en een goede keuze kan maken. In Suriname worden er veel wereldkeukens vertegenwoordigd, waar vooral de Chineese restaurants er uit springen. Kies dan ook voor de kleinste portie als je kan kiezen uit S, M of L, want het personeel gaf aan dat we met z'n drieën konden eten van een M...
Overigens zijn ook de welbekende fastfoodketens aanwezig, zoals de Subway, McDonalds en KFC, maar daar kom je niet voor naar Suriname, toch?
 |
| Eten bij een Chinees restaurant. Vegetarische Tjauw Min voor mij en voor de heren Tjap Choi met lokale groenten en kip. Echter was het net "konijnenvoer" aldus de heren: de hoeveelheid kip was minimaal |
 |
| Afgeweken van mijn vegetarische dieet, omdat ze nauwelijks vegetarische opties aanboden bij dit Nederlandse restaurant. Achteraf had ik daar wel spijt van... |
Dat irritante nafluiten op straat is erg vervelend, gelukkig ben je er met 2 vrienden
BeantwoordenVerwijderenDie wasmachine klinkt als een hele puzzel Whahahah, en die portie bij dat Chinese restaurant ziet er heerlijk uit hmmmm!