Week 2: Heet, heter, heetst: pittige leerstof
"Zeker en dat zorgt er voor dat je het goed gaat doen. Motivatie," schreef mijn begeleider op WhatsApp toen ik opmerkte dat ze veel vertrouwen in mij heeft. Vandaag was juffrouw Kali namelijk afwezig en aan ons (de andere stagiair voor natuurkunde en mijzelf) om deze lessen op te vangen. Ik ontving gisteren echter het bericht dat de stagiair geveld is door de tropische infectieziekte dengue. Paniek!
ZEVEN KLEUREN BAGGER
Ik heb slechts twee stagedagen achter de rug op de Hirasingh en ik ben nog niet volledig op de hoogte van het reilen en zeilen binnen de klas. Wat zijn de normale gang van zaken in het Surinaamse onderwijs? Waar moet ik rekening mee houden? Zijn er nog ongeschreven regels die ik absoluut niet mag overtreden? Kortom: zal ik het wel goed doen? Om eerlijk te zijn scheet ik dus wel zeven kleuren bagger.
Juffrouw Kali had mij via WhatsApp een lesschema met instructies gestuurd. Op het programma stond een blokuur met de derde klas, twee lesuren met een eerste klas en een blokuur met een vierde klas. Officieel mag ik geen lesgeven aan de vierde klas, maar ik hoefde alleen een proef SO af te nemen bij de leerlingen, dus daar hoefde ik niets voor voor te bereiden. Bij de eerste klas werd een repetitie afgenomen en dat mocht ik als stagiaire niet doen. De derde klas vergde echter wel wat voorbereiding: juf Kali gaf aan dat de leerlingen aan de slag konden met de examenopgaven uit 2017, 2018 en 2019 over vloeistofleer.
NOG MEER PAPIER
Normaliter maak ik mijn lesvoorbereidingen op de computer, maar een computer gebruiken in het Surinaamse onderwijs is aardig nutteloos. Er is toch geen WiFi en om te printen of te kopiëren moet je je begeven naar een copyshop. Dus om mij al enigzins aan te passen aan de Surinaamse gebruiken heb ik besloten om mijn lesvoorbereiding oldskool op papier te maken.
De lessen duren op deze mulo-school slechts veertig minuten en dat is aardig kort, aangezien ik de eerste vijf à tien minuten meestal kwijt ben aan het introduceren van de les (leerdoelen, structuur les, voorkennis activeren) en de laatste vijf à tien minuten kwijt ben aan het afsluiten van de les (leerdoelen terugvragen, hoe vonden leerlingen zelf de les gaan). Dat betekent dat ik dan slechts twintig minuten over heb om de nieuwe lesstof te behandelen en leerlingen de kans te geven om hun (huiswerk)opgaven te maken. In de Surinaamse praktijk betekent dit dat de docent meestal geen voorkennis activeert en ook geen centrale afsluiting doet van de les.
BIDDEN
Ik werd vanochtend wakker en opeens schoot het mij te binnen dat de leerlingen de eerste les beginnen met een gebed en tevens de laatste les van de dag afsluiten met een gebed. Leuk, maar omdat het een Hindoestaanse school is heb ik geen idee welke gebeden dit zijn...! Gelukkig kon een van de leerlingen mij daar mee ondersteunen. Note to myself: de tekst van de gebeden opzoeken. De leerlingen baden in een voor mij vreemde taal, dus ik vrees dat het veel stampen wordt de aankomende dagen.
Overigens staan leerlingen in een nette rij per klas op de binnenplaats als de eerste bel is gegaan, klaar om naar hun lokaal te lopen. Veel gedisciplineerder dus dan in Nederland!
PITTIGE STOF
Achteraf gezien was de paniek nergens voor nodig, alhoewel ik wel blij ben geweest dat juf Kali de uitwerkingen van de examenopgaven achter had gelaten op school. Wat een pittige stof! (En al helemaal omdat we vloeistofleer amper behandelen in de onderbouw van het Nederlandse onderwijs.) Leerlingen moeten meerdere formules per opgave gebruiken en daarnaast mogen ze geen rekenmachine gebruiken. Als ik zo keek naar de opgaven dan had ik eerder gezegd dat het op havo/vwo-niveau is, dan op mavo-niveau (mulo). Via deze link kan je de examens bekijken die in Suriname worden afgenomen. Kijk dan vooral ook even naar het eindexamen voor vwo en merk op hoe groot het niveau is tussen de leerlingen in Suriname en de leerlingen in Nederland.
Ik ben wat afgeweken van de lesplanning, omdat ik mij vergist had in de tijd die leerlingen nodig hadden om opgaven te maken. Ik heb enkele opgaven op het krijtbord uitgewerkt en gek genoeg vond ik het heerlijk om weer mijn cursieve handschrift te gebruiken (blokletters zijn geen aanrader, dan krijg je last van je hand). Nadeel van krijt is dat je wel moet oppassen op welke plek je je handen afveegt aan je broek - ik zie het zo weer gebeuren dat er een paar handen op mijn billen staan, haha.
GLAZIGE BLIKKEN
Wat wel interessant is dat de leerlingen het eigenlijk niet durven aan te geven als ze iets niet snappen. Ze knikken "ja" op de vraag of het duidelijk is, maar kijken mij glazig aan. Dan weet ik wel weer genoeg. Vooral de zwakkere leerlingen durven niet om hulp te vragen. Wellicht is dit een cultuurdingetje (een standje krijgen van de juf of meester als ze het niet begrijpen) en stellen ze daarom geen vragen.
Ook een uitdaging in het Surinaamse onderwijs zijn de rekenvaardigheden. Leerlingen mogen dus geen gebruik maken van een rekenmachine en moeten alles met pen en papier doen. Maar ja, hoe ga jij uitleggen aan leerlingen dat ze de "h moeten isoleren" uit de formule? Dan kan je net zo goed Russisch gaan praten tegen de leerlingen, want ze begrijpen niet wat je bedoelt en jij weet niet hoe je het beste kan aansluiten op hun niveau. Zij hebben op een totaal andere manier de rekenvaardigheden aangeleerd gekregen. Ik heb diverse pogingen gedaan, maar ik vrees dat leerlingen nog steeds het idee hadden dat ik aan het toveren was.
Al met al was het een leerzaam blokuur met de leerlingen uit de derde klas. De leerlingen zijn lekker aan de slag gegaan met het maken van de opgaven. De enige keer dat ik hoefde in te grijpen was toen een groepje leerlingen constant aan het giechelen was, en ik kreeg een "ja, juffrouw. Sorry, juf!" te horen toen ik er iets van zei. Kunnen we onze leerlingen in Nederland ook zo disciplineren?
MULO VERSUS HAVO/VWO
De laatste twee lesuren stonden in het teken van het proef SO met de vierde klas. Klinkt relatief simpel, maar welke regels gelden er hier? De directeur zei dat hij wel de instructie zou geven aan de leerlingen. Het ging om een meerkeuzetoets en leerlingen moesten zelf voor een kladblaadje zorgen. De leerlingen kregen de instructie om deze te bewaren voor de bespreking.
Die tachtig minuten heb ik vooral voor mij uit zitten staren. Immers had ik geen computer tot mijn beschikking en had ik ook geen ander werk. Ik heb een beetje door het boek voor biologie, Biologie voor jou, zitten bladeren, wat op havo/vwo-niveau was. Dat roept bij mij wel enkele vragen op: wat krijgen de leerlingen dan op havo/vwo? En wanneer krijgen de leerlingen een advies voor mulo en wanneer voor havo of vwo? Hoe zit het onderwijssysteem in Suriname in elkaar? De directeur beloofde mij om mij volgende week meer informatie over te geven.
Wat ik wel heel storend vond was dat het erg gehorig is in de lokalen. Immers zijn het open lokalen - van ramen en dichte deuren is geen sprake - en ik kon moeilijk lokaliseren waar het geluid vandaan kwam. Vooral de ogen openhouden dus...
Ander opvallend puntje is dat enkele leerlingen op apegapen lagen tijdens het proef SO. Nu weet ik vanuit Curaçao dat dit een bekend fenomeen is. Ik heb het gedoogd als leerlingen klaar waren met het proef SO, maar toen ik een rondje ging lopen bleek ook dat er leerlingen waren die nog niet klaar waren met hun SO. Tja...
 |
| Leerlingen van de derde klas zijn in groepen aan de slag met de examenopgaven |
ZEVEN KLEUREN BAGGER
Ik heb slechts twee stagedagen achter de rug op de Hirasingh en ik ben nog niet volledig op de hoogte van het reilen en zeilen binnen de klas. Wat zijn de normale gang van zaken in het Surinaamse onderwijs? Waar moet ik rekening mee houden? Zijn er nog ongeschreven regels die ik absoluut niet mag overtreden? Kortom: zal ik het wel goed doen? Om eerlijk te zijn scheet ik dus wel zeven kleuren bagger.
Juffrouw Kali had mij via WhatsApp een lesschema met instructies gestuurd. Op het programma stond een blokuur met de derde klas, twee lesuren met een eerste klas en een blokuur met een vierde klas. Officieel mag ik geen lesgeven aan de vierde klas, maar ik hoefde alleen een proef SO af te nemen bij de leerlingen, dus daar hoefde ik niets voor voor te bereiden. Bij de eerste klas werd een repetitie afgenomen en dat mocht ik als stagiaire niet doen. De derde klas vergde echter wel wat voorbereiding: juf Kali gaf aan dat de leerlingen aan de slag konden met de examenopgaven uit 2017, 2018 en 2019 over vloeistofleer.
NOG MEER PAPIER
Normaliter maak ik mijn lesvoorbereidingen op de computer, maar een computer gebruiken in het Surinaamse onderwijs is aardig nutteloos. Er is toch geen WiFi en om te printen of te kopiëren moet je je begeven naar een copyshop. Dus om mij al enigzins aan te passen aan de Surinaamse gebruiken heb ik besloten om mijn lesvoorbereiding oldskool op papier te maken.
 |
| Lesvoorbereidingsformulier aan de hand van de directe instructie |
 |
| Vragen voor op het bord en eigen evaluatie |
De lessen duren op deze mulo-school slechts veertig minuten en dat is aardig kort, aangezien ik de eerste vijf à tien minuten meestal kwijt ben aan het introduceren van de les (leerdoelen, structuur les, voorkennis activeren) en de laatste vijf à tien minuten kwijt ben aan het afsluiten van de les (leerdoelen terugvragen, hoe vonden leerlingen zelf de les gaan). Dat betekent dat ik dan slechts twintig minuten over heb om de nieuwe lesstof te behandelen en leerlingen de kans te geven om hun (huiswerk)opgaven te maken. In de Surinaamse praktijk betekent dit dat de docent meestal geen voorkennis activeert en ook geen centrale afsluiting doet van de les.
BIDDEN
Ik werd vanochtend wakker en opeens schoot het mij te binnen dat de leerlingen de eerste les beginnen met een gebed en tevens de laatste les van de dag afsluiten met een gebed. Leuk, maar omdat het een Hindoestaanse school is heb ik geen idee welke gebeden dit zijn...! Gelukkig kon een van de leerlingen mij daar mee ondersteunen. Note to myself: de tekst van de gebeden opzoeken. De leerlingen baden in een voor mij vreemde taal, dus ik vrees dat het veel stampen wordt de aankomende dagen.
Overigens staan leerlingen in een nette rij per klas op de binnenplaats als de eerste bel is gegaan, klaar om naar hun lokaal te lopen. Veel gedisciplineerder dus dan in Nederland!
PITTIGE STOF
Achteraf gezien was de paniek nergens voor nodig, alhoewel ik wel blij ben geweest dat juf Kali de uitwerkingen van de examenopgaven achter had gelaten op school. Wat een pittige stof! (En al helemaal omdat we vloeistofleer amper behandelen in de onderbouw van het Nederlandse onderwijs.) Leerlingen moeten meerdere formules per opgave gebruiken en daarnaast mogen ze geen rekenmachine gebruiken. Als ik zo keek naar de opgaven dan had ik eerder gezegd dat het op havo/vwo-niveau is, dan op mavo-niveau (mulo). Via deze link kan je de examens bekijken die in Suriname worden afgenomen. Kijk dan vooral ook even naar het eindexamen voor vwo en merk op hoe groot het niveau is tussen de leerlingen in Suriname en de leerlingen in Nederland.
 |
| Onderdeel van het examen mulo (2017) |
Ik ben wat afgeweken van de lesplanning, omdat ik mij vergist had in de tijd die leerlingen nodig hadden om opgaven te maken. Ik heb enkele opgaven op het krijtbord uitgewerkt en gek genoeg vond ik het heerlijk om weer mijn cursieve handschrift te gebruiken (blokletters zijn geen aanrader, dan krijg je last van je hand). Nadeel van krijt is dat je wel moet oppassen op welke plek je je handen afveegt aan je broek - ik zie het zo weer gebeuren dat er een paar handen op mijn billen staan, haha.
 |
| Check-in-duo's. Ook wel wennen: juf Anouk genoemd te worden in plaats van mevrouw Hoogendoorn. Ga het vast nog een keer verkeerd doen... |
Wat wel interessant is dat de leerlingen het eigenlijk niet durven aan te geven als ze iets niet snappen. Ze knikken "ja" op de vraag of het duidelijk is, maar kijken mij glazig aan. Dan weet ik wel weer genoeg. Vooral de zwakkere leerlingen durven niet om hulp te vragen. Wellicht is dit een cultuurdingetje (een standje krijgen van de juf of meester als ze het niet begrijpen) en stellen ze daarom geen vragen.
Ook een uitdaging in het Surinaamse onderwijs zijn de rekenvaardigheden. Leerlingen mogen dus geen gebruik maken van een rekenmachine en moeten alles met pen en papier doen. Maar ja, hoe ga jij uitleggen aan leerlingen dat ze de "h moeten isoleren" uit de formule? Dan kan je net zo goed Russisch gaan praten tegen de leerlingen, want ze begrijpen niet wat je bedoelt en jij weet niet hoe je het beste kan aansluiten op hun niveau. Zij hebben op een totaal andere manier de rekenvaardigheden aangeleerd gekregen. Ik heb diverse pogingen gedaan, maar ik vrees dat leerlingen nog steeds het idee hadden dat ik aan het toveren was.
 |
| Rekenvaardigheden uitleggen. Leerlingen begrijpen allemaal dat een [+] een [-] wordt als het naar de andere kant van het [=]-teken wordt gebracht, maar hoe leg je dat uit als er sprake is van [x] in de formule? |
Al met al was het een leerzaam blokuur met de leerlingen uit de derde klas. De leerlingen zijn lekker aan de slag gegaan met het maken van de opgaven. De enige keer dat ik hoefde in te grijpen was toen een groepje leerlingen constant aan het giechelen was, en ik kreeg een "ja, juffrouw. Sorry, juf!" te horen toen ik er iets van zei. Kunnen we onze leerlingen in Nederland ook zo disciplineren?
MULO VERSUS HAVO/VWO
De laatste twee lesuren stonden in het teken van het proef SO met de vierde klas. Klinkt relatief simpel, maar welke regels gelden er hier? De directeur zei dat hij wel de instructie zou geven aan de leerlingen. Het ging om een meerkeuzetoets en leerlingen moesten zelf voor een kladblaadje zorgen. De leerlingen kregen de instructie om deze te bewaren voor de bespreking.
Die tachtig minuten heb ik vooral voor mij uit zitten staren. Immers had ik geen computer tot mijn beschikking en had ik ook geen ander werk. Ik heb een beetje door het boek voor biologie, Biologie voor jou, zitten bladeren, wat op havo/vwo-niveau was. Dat roept bij mij wel enkele vragen op: wat krijgen de leerlingen dan op havo/vwo? En wanneer krijgen de leerlingen een advies voor mulo en wanneer voor havo of vwo? Hoe zit het onderwijssysteem in Suriname in elkaar? De directeur beloofde mij om mij volgende week meer informatie over te geven.
 |
| Proef SO in de vierde klas. Zie jij welke leerlingen aan het slapen zijn? |
Wat ik wel heel storend vond was dat het erg gehorig is in de lokalen. Immers zijn het open lokalen - van ramen en dichte deuren is geen sprake - en ik kon moeilijk lokaliseren waar het geluid vandaan kwam. Vooral de ogen openhouden dus...
Ander opvallend puntje is dat enkele leerlingen op apegapen lagen tijdens het proef SO. Nu weet ik vanuit Curaçao dat dit een bekend fenomeen is. Ik heb het gedoogd als leerlingen klaar waren met het proef SO, maar toen ik een rondje ging lopen bleek ook dat er leerlingen waren die nog niet klaar waren met hun SO. Tja...
Zie je wel, jij kan alles (al)!
BeantwoordenVerwijderen