Ook al zijn we bijna vier weken in Paramaribo, echt veel van de omgeving hebben we nog niet gezien. Daar moest verandering in komen: we hebben ons resterende verblijf compleet gevuld met verschillende ondernemingen. Op vrijdag stond de eerste tour op het programma: het spotten van dolfijnen op de Commewijne- en Surinamerivier. Alle foto's zijn
hier te vinden.
 |
| Uitzicht over de Commewijnerivier vanaf de Johan & Margaretha plantage |
In het brakke en ondiepe water in de Suriname- en Commewijnerivier zwemt de profosu-dolfijn rond. Deze dolfijnensoort is grijs van kleur en heeft een kleine bult op het voorhoofd. Ze leven in kleine groepen van ongeveer tien dolfijnen. De profosu-dolfijn is iets kleiner dan een gemiddelde tuimelaar en is 1,3 tot 1,9 meter lang.
UITSTEKENDE RUGVINNEN
 |
| Profosu-dolfijn (foto door Romy) |
Eenmaal op het water was het tijd om naar de kruising tussen de Surinamerivier en de Commewijnerivier te varen. Hier komt het zoete water van de rivieren en het zoute water van de Atlantische Oceaan samen.
We spotten al snel de eerste dolfijnen, alhoewel... het bleef vooral bij uitstekende rugvinnen. Door het bruine water van de rivier vallen de grijze tot bruinachtige dolfijnen niet op in het water en was het ook moeilijk om te achterhalen waar de dolfijnen precies zwommen. Het terugkijken van de foto's viel dan ook tegen, hoewel Romy wat meer geluk had.
Het was ook aardig druk op het water met al die verschillende aanbieders die precies op hetzelfde tijdstip vertrokken vanaf de Leonsberg. In het bushokje kwam ik enkele Fransen tegen (het was een uitdaging om mijn Frans weer op te halen) en een verdwaalde Duitser. Jong en oud liep door elkaar heen en ik verwachtte dat de boot aardig vol zat. Niets bleek echter minder waar: Romy, Sylas, Hielke en ik zaten op een zogenaamde 'studentenboot', samen met slechts vier andere studenten (?), de gids en de kapitein. Om eerlijk te zijn vond ik dat een aardige tegenvaller...
 |
| De verschillende aanbieders van de dolfijnentour | | |
|
DROPPING
... en het was al helemaal een tegenvaller toen wij op de Johan & Margaretha plantage werden gedropt. Blijkbaar had het andere gezelschap de dolfijnen- én kaaimannentour geboekt, wat betekende dat zij na het spotten van de dolfijnen kaaimannen gingen vangen in het nabijgelegen moeras. Na een kleine rondleiding langs de verschillende planten en bomen in het overwegend Hindoestaans en Javaans dorpje zijn wij op het terras geparkeerd met een
djogo (literfles) Parbo Bier.
Terwijl de rest van het gezelschap het moeras introk om kaaimannen te vangen, zijn Romy, Hielke, Sylas en ik het dorp gaan verkennen. In de veronderstelling dat wij ons anderhalf uur moesten vermaken zijn we zelfs naar het Frederiksdorp gelopen. De schemering viel echter al snel in, waardoor wij maar richting de haven van het kleine dorpje vertrokken, om daar een tweede literfles soldaat te maken.
 |
| Ik weet niet van wie ze deze goddelijke ingeving kregen, maar Sylas (foto) en Romy besloten om van een berg zand af te glijden... | |
 |
| Frederiksdorp |
 |
| Wachten in de haven van de Johan & Margaretha plantage |
 |
| Schooltje in het dorpje |
Na heel wat potjes
Thirty Seconds, een derde (misschien zelfs vierde) fles Parbo Bier en een bus met chips arriveerde eindelijk het resterende deel van het gezelschap. Ondertussen waren wij compleet lek gestoken door de enorme muggen (er zat er zelfs eentje vast in mijn onderarm, bah) en waren we ook flink geïrriteerd over de gang van zaken. Immers, volgens het tourschema zouden wij rond 19:30 uur terug zijn in Paramaribo, maar inmiddels was het al 21:00 uur geweest. Eigenlijk hadden we nog een diner gepland met compleet huize Penard.
 |
| Foto door Romy |
ALCOHOL EN HERRIE
Afijn, het was weer tijd om de boot in te stappen. De alcohol vloeide rijkelijk: er werd zelfs pure rum geschonken. Sylas heeft het stiekem overboord gekieperd, omdat hij een volle beker kreeg van de gids, haha. Wij zetten ook onze vraagtekens bij het schenken van de alcohol, aangezien er in het andere gezelschap een jongen van dertien à veertien jaar oud zat (althans, dat schatten wij).
Het hek was al helemaal van de dam toen er keiharde muziek werd opgezet door de kapitein. We konden elkaar al nauwelijks verstaan door de herrie van de motor, maar nu werd het ons al helemaal onmogelijk gemaakt.
Deze trip was een flinke tegenvaller...
Mooie foto's! Die ene oude houten brug zou ik wel een beetje twijfelen als k daar met een zwaar voertuig overheen zou moeten hihi. Maar al die kleine houte scheepje in die mooie kleuren zijn er gaaf om te zien! Ieuw die mug in je onderarm, hopelijk heb je niet nog lang last gehad van die bulten! Al met al klinkt het als een zeer... interessante..trip whahaha
BeantwoordenVerwijderenMerci! Haha, de staat van de bruggen is de rode draad in ons leven in Suriname, Sietse heeft er nogal moeite mee om over de bruggen te lopen als er planken los liggen of als je ziet dat het verrot is.
VerwijderenDe bult viel gelukkig wel mee, maar we worden nog steeds (helaas) lek gestoken.